مدل سازی مطلوبیت زیستگاه خرس قهوه ای (ursus arctos) در منطقه حفاظت شده شیمبار، استان خوزستان

تعیین مطلوبیت زیستگاه های حیات وحش دارای اهمیت به سزایی در برنامه های حفاظت و مدیریت حیات وحش است. لذا در پژوهش حاضر، مدل سازی مطلوبیت زیستگاه خرس قهوه ای در منطقه حفاظت شده شیمبار با استفاده از الگوریتم آنتروپی بیشینه انجام شد. بدین منظور، پس از بررسی و رفع خودهمبستگی مکانی داده های حضور، داده ها به دو دسته داده های آموزش و آزمون تقسیم و به همراه 10 متغیر محیطی (vif<10) انتخاب شده توسط mms، وارد نرم افزار maxent شد. اعتبارسنجی مدل با استفاده از auc و تحلیل جک نایف صورت گرفت. نقشه حضور/عدم حضور نیز براساس دو آستانه lpt و 10% تهیه شد. هم چنین تحلیل جک نایف دیگری جهت حساسیت سنجی مدل و شناسایی متغیرهای محیطی مهم در مدل سازی انجام شد. براساس یافته ها، مدل پیش بینی شده به طور معناداری بهتر از حالت تصادفی می باشد (auc = 0/965 , p = 0/000). به علاوه، 75/20% منطقه به عنوان زیستگاه مطلوب بالقوه خرس شناسایی شد. طبق تحلیل جک نایف، بالاترین میزان موفقیت مدل در پیش بینی مناطق مطلوب بالقوه 46/88% محاسبه شد(p=0/000). هم چنین، متغیر تیپ بندی گیاهی به عنوان مهم­ترین عامل مؤثر بر پراکنش گونه شناسایی شد. براساس یافته ها، موفقیت این روش در مدل سازی مطلوبیت زیستگاه گونه های حیات وحش همچون خرس قهوه ای تأیید شده، بهره گیری از آن به عنوان ابزاری نیرومند جهت بهبود اطلاعات زیستگاه های حیات وحش در سطح کشور پیشنهاد می گردد.